اگر برای مدیریت حساب خود (تغییر رمز حساب، قفل کردن حساب، ارسال پیامک و ...) با شماره 10003737 دچار مشکل شدید از این پس میتوانید از طریق شماره 50002066 نیز اقدام کنید.
اگر برای مدیریت حساب خود (تغییر رمز حساب، قفل کردن حساب، ارسال پیامک و ...) با شماره 10003737 دچار مشکل شدید از این پس میتوانید از طریق شماره 50002066 نیز اقدام کنید.
اگر می‌خواهید نامه‌ای را برای فردی ارسال نمایید، اما هیچ آدرس الکترونیکی از او ندارید، کافی است متن را بدون معطلی به آدرس (elenoon.ir@شماره همراه فرد) ارسال نموده و بعداً از او بخواهید شناسه خود را فعال نموده و نامه را دریافت نماید.
روزی یکی از غلامان امام رضا میوه‌ای خورد و نصفه‌ی آن را دور انداخت. حضرت رضا (علیه السلام) به او فرمود:
«اگر تو میلت به باقی میوه نمی‌کشد و از آن بی‌نیازی، بدان که افرادی هستند که به همین میوه‌ی نیم‌خورده محتاجند.» [۱]
حضرت تباه سازی اموال را پدیده‌ای ناپسند می‌داند، دوستان و پیروان خویش را از این پدیده نامبارک بازمی‌دارد و می‌فرماید:
«اِنَّ اللهَ یُبْغِضُ ... اِضاعَةَ الْمالِ؛ خداوند، تباه‌سازی اموال را دشمن می‌دارد.» [۲]
گفتنی است تباه کردن اموال و تضییع آنها که در این روایت آمده، مفهوم گسترده‌ای دارد و هر نوع تباهی و نابودی و فساد در اموال را شامل می‌گردد. تباهی و تضییع، ممکن است بر اثر علت‌هایی چند پدید آید که از جمله آنها عبارتند از: اسراف‌کاری و مصرف بیش از اندازه، بی‌اطلاعی و نبود تخصص و مهارت در مدیریت‌های مالی، کوتاهی و سهل‌انگاری در به‌کارگیری اموال و مانند آنها که موجب می‌شوند تا سرمایه زندگی تباه شود و موجب فقر و تهی‌دستی گردد و حتی سیر و حرکت معنوی انسان نیز دست‌خوش تزلزل شود.
با توجه به کلیت سخن امام رضا (علیه السلام) اگر در امور اقتصادی و مسائل مالی، برنامه‌ریزی درست و حساب شده‌ای انجام نگیرد، تضییع مال خواهد بود و اگر در داد و ستدها نیز دقت لازم به کار نرود و غبن صورت گیرد، اموال، تباه خواهد شد. [۳] از این رو، امام رضا (علیه السلام) هدر دادن و تباه ساختن اموال را، مصداقی از فساد دانسته و فرموده است:
«مِنَ الْفَسادِ قَطْعُ الدّرهم و الدینار وَ طَرْحُ النَّوی؛ تکه تکه کردن درهم و دینار (یا هر پولی دیگر) و دور افکندن هسته خرما (که ممکن است بذر نخلی در آینده شود)، از جمله کارهای فاسد و نادرست است.» [۴]
منابع:
۱- بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۱۰۲، ح ۲۱. از کافی، ج ۶، ص ۲۹۷.
۲- تحف‌العقول، ص ۸۰۴.
۳- معیارهای اقتصادی در تعالیم رضوی (ع)، ص ۱۴۳ و ۱۴۴.
۴- شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۱۶۷.